Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδος κ. Παναγιωτόπουλος Γιώργος
“28η Οκτωβρίου: Σύμβολο ελευθερίας, ειρήνης και θυσίας”
Αγαπητοί Εκπαιδευτικοί,
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Αγαπητοί γονείς,
Υπάρχουν κορυφαίες στιγμές στην ιστορία των λαών, κατά τις οποίες μετουσιώνονται σε πράξη οι αξίες και τα ιδανικά που νοηματοδοτούν την εξελικτική τους πορεία στο ιστορικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940, αποτελεί για τον ελληνισμό και την ανθρωπότητα, ακατάλυτο ιστορικό ορόσημο και διαχρονικό σύμβολο θέλησης και αγώνα των εθνών που επιλέγουν να ζουν ελεύθερα.
Ένας ιστορικός σταθμός της ελληνικής φυλής που διατράνωσε ότι τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας δεν διαπραγματεύονται και δεν απεμπολούνται και για τούτο απαιτεί την αφιέρωση της μνήμης. Η ημέρα αυτή συμπυκνώνει ανεπανάληπτα τον μοναδικό συνδυασμό ατομικής και συλλογικής δράσης και προδιαγράφει την πορεία του έθνους στις ατραπούς της διεθνούς συγκυρίας. Αποτελεί χρέος του ανθρώπου και πολίτη που θέλει να ζήσει έντιμα, συνειδητά και υπεύθυνα, να στοχάζεται στην ιστορία του έθνους του και να επισημαίνει το νόημα και το μέγεθος των μεγάλων επετείων.
Η επέτειος του ’40 είναι μια επέτειος πολύσημη, μια ημέρα περισυλλογής, ημέρα παιδαγωγική, είναι το φως της Ελλάδας, χαρά και καύχηση, δάφνη μακρινή θυσίας και αδελφοσύνης. Είναι το πνεύμα της φυλής, η Συνείδηση του Έλληνα, η Αγέρωχη και Αδούλωτη Ψυχή. Το έπος του ’40 υψώνεται σε ιστορικό παράδειγμα ηθικού χρέους, ακατάβλητου θάρρους και πατριωτικού καθήκοντος. Προσλαμβάνει οικουμενικές διαστάσεις και αποκτά ένα ευρύτερο πνευματικό νόημα, αφού εγκλείει την απελευθέρωση και λύτρωση του υποδουλωμένου στη βία και στην ανάγκη, πνεύματος του ανθρώπου. Φωτεινό μετέωρο στους αιώνες, οδοδείκτης της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξίας στους λαούς του κόσμου, σφιγμένη γροθιά στα υψωμένα χέρια των αγωνιστών για ειρήνη και δημοκρατία, διασαλπίζει ΟΧΙ στους κήρυκες του φανατισμού, στους θιασώτες της βίας, στους εμπνευστές της μισαλλοδοξίας, στην τερατογονία του φασισμού, στους Ηρόστρατους της Δημοκρατίας που απεργάζονται την πνευματική αυτονομία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
"Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα", αλλά και με την καθαρότητα της καρδιάς και με τις ηθικές ορίζουσες της ομοψυχίας, της αυταπάρνησης, της θυσίας.
Το μήνυμα του ΟΧΙ, ανυπέρβλητο όσο και απλό, προβάλλει την υποχρέωση για τη διατήρηση και διαφύλαξη της ανθρώπινης υπόστασης σε κάθε τι που την απειλεί και την υποσκάπτει. Ο εθνικοενωτικός του χαρακτήρας διαιωνίζει την οδοιπορία της Ελλάδας του κόσμου προς το μέλλον στις παγκόσμιες λεωφόρους της Ειρήνης, της Προόδου, της Ενότητας. Ανάγεται σε αστείρευτη πηγή άντλησης δύναμης, αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας με την οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαιότητας και εμπιστοσύνης στους στίβους της ειρηνικής δημιουργίας και της κοινωνικής ευημερίας.
Το ιστορικό βάρος της επετείου προκαλεί και επιτάσσει την αυτοκριτική για μια μελλοντική ευημερούσα πορεία που με νέες θυσίες, ανάλογες των καιρών μέλλει να διαγραφεί, όπως συνοψίζεται μέσα από τα απαράμιλλα λόγια του Μακρυγιάννη: “Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος, παρηγοριούμαστε με έναν τρόπο, ότι η τύχη μας έχει εμάς τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε∙ τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν και όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν”.
Στις σύγχρονες προκλήσεις και στις επικίνδυνες ιστορικές αναδομήσεις της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας που πρωταγωνιστούν στις διεθνείς εξελίξεις, το μεγάλο, το ασύγκριτο αυτό ελληνικό γεγονός, φωτίζει την πανανθρώπινη ψυχή στο δρόμο της αρετής και της λευτεριάς, στο δρόμο της υπερηφάνειας, της τιμής, ως μνήμη ζωντανή, έμβλημα αιώνιο και αυστηρή εντολή για ελεύθερους, αληθινούς Ανθρώπους. Για μια κοινωνία συνοχής, συμμετοχής, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Για μια πραγματικά ισχυρή πατρίδα που δεν πληγώνει τους πολίτες της.
Την Ελλάδα των οραμάτων μας.
Την Ελλάδα που μας ενώνει.
“28η Οκτωβρίου: Σύμβολο ελευθερίας, ειρήνης και θυσίας”
Αγαπητοί Εκπαιδευτικοί,
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Αγαπητοί γονείς,
Υπάρχουν κορυφαίες στιγμές στην ιστορία των λαών, κατά τις οποίες μετουσιώνονται σε πράξη οι αξίες και τα ιδανικά που νοηματοδοτούν την εξελικτική τους πορεία στο ιστορικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940, αποτελεί για τον ελληνισμό και την ανθρωπότητα, ακατάλυτο ιστορικό ορόσημο και διαχρονικό σύμβολο θέλησης και αγώνα των εθνών που επιλέγουν να ζουν ελεύθερα.
Ένας ιστορικός σταθμός της ελληνικής φυλής που διατράνωσε ότι τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας δεν διαπραγματεύονται και δεν απεμπολούνται και για τούτο απαιτεί την αφιέρωση της μνήμης. Η ημέρα αυτή συμπυκνώνει ανεπανάληπτα τον μοναδικό συνδυασμό ατομικής και συλλογικής δράσης και προδιαγράφει την πορεία του έθνους στις ατραπούς της διεθνούς συγκυρίας. Αποτελεί χρέος του ανθρώπου και πολίτη που θέλει να ζήσει έντιμα, συνειδητά και υπεύθυνα, να στοχάζεται στην ιστορία του έθνους του και να επισημαίνει το νόημα και το μέγεθος των μεγάλων επετείων.
Η επέτειος του ’40 είναι μια επέτειος πολύσημη, μια ημέρα περισυλλογής, ημέρα παιδαγωγική, είναι το φως της Ελλάδας, χαρά και καύχηση, δάφνη μακρινή θυσίας και αδελφοσύνης. Είναι το πνεύμα της φυλής, η Συνείδηση του Έλληνα, η Αγέρωχη και Αδούλωτη Ψυχή. Το έπος του ’40 υψώνεται σε ιστορικό παράδειγμα ηθικού χρέους, ακατάβλητου θάρρους και πατριωτικού καθήκοντος. Προσλαμβάνει οικουμενικές διαστάσεις και αποκτά ένα ευρύτερο πνευματικό νόημα, αφού εγκλείει την απελευθέρωση και λύτρωση του υποδουλωμένου στη βία και στην ανάγκη, πνεύματος του ανθρώπου. Φωτεινό μετέωρο στους αιώνες, οδοδείκτης της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξίας στους λαούς του κόσμου, σφιγμένη γροθιά στα υψωμένα χέρια των αγωνιστών για ειρήνη και δημοκρατία, διασαλπίζει ΟΧΙ στους κήρυκες του φανατισμού, στους θιασώτες της βίας, στους εμπνευστές της μισαλλοδοξίας, στην τερατογονία του φασισμού, στους Ηρόστρατους της Δημοκρατίας που απεργάζονται την πνευματική αυτονομία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
"Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα", αλλά και με την καθαρότητα της καρδιάς και με τις ηθικές ορίζουσες της ομοψυχίας, της αυταπάρνησης, της θυσίας.
Το μήνυμα του ΟΧΙ, ανυπέρβλητο όσο και απλό, προβάλλει την υποχρέωση για τη διατήρηση και διαφύλαξη της ανθρώπινης υπόστασης σε κάθε τι που την απειλεί και την υποσκάπτει. Ο εθνικοενωτικός του χαρακτήρας διαιωνίζει την οδοιπορία της Ελλάδας του κόσμου προς το μέλλον στις παγκόσμιες λεωφόρους της Ειρήνης, της Προόδου, της Ενότητας. Ανάγεται σε αστείρευτη πηγή άντλησης δύναμης, αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας με την οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαιότητας και εμπιστοσύνης στους στίβους της ειρηνικής δημιουργίας και της κοινωνικής ευημερίας.
Το ιστορικό βάρος της επετείου προκαλεί και επιτάσσει την αυτοκριτική για μια μελλοντική ευημερούσα πορεία που με νέες θυσίες, ανάλογες των καιρών μέλλει να διαγραφεί, όπως συνοψίζεται μέσα από τα απαράμιλλα λόγια του Μακρυγιάννη: “Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος, παρηγοριούμαστε με έναν τρόπο, ότι η τύχη μας έχει εμάς τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε∙ τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν και όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν”.
Στις σύγχρονες προκλήσεις και στις επικίνδυνες ιστορικές αναδομήσεις της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας που πρωταγωνιστούν στις διεθνείς εξελίξεις, το μεγάλο, το ασύγκριτο αυτό ελληνικό γεγονός, φωτίζει την πανανθρώπινη ψυχή στο δρόμο της αρετής και της λευτεριάς, στο δρόμο της υπερηφάνειας, της τιμής, ως μνήμη ζωντανή, έμβλημα αιώνιο και αυστηρή εντολή για ελεύθερους, αληθινούς Ανθρώπους. Για μια κοινωνία συνοχής, συμμετοχής, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Για μια πραγματικά ισχυρή πατρίδα που δεν πληγώνει τους πολίτες της.
Την Ελλάδα των οραμάτων μας.
Την Ελλάδα που μας ενώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου