Μήνυμα του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας, κ. Γ. Παναγιωτόπουλου, για τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών.

Η Ημέρα του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών υπενθυμίζει και προβάλλει τρεις φωτεινές προσωπικότητες που με τη ζωή και το έργο τους φωτίζουν και καυγάζουν την οικουμένη και αποτελούν αιώνια πρότυπα αρετής και φιλανθρωπίας, πρότυπα αγωγής και ήθους, ενσαρκωτές των ευγενών ιδεωδών της ζωής. Οι τρεις αυτές προσωπικότητες είναι οι επιφανείς άγιοι, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, διακρίνονταν για την πολυσχιδή επιστημονική τους συγκρότηση, το διευρυμένο πνεύμα τους, την αστείρευτη κοινωνική τους δράση και την κριτική στάση απέναντι στην αυθαιρεσία της εξουσίας. Η αξιοσημείωτη προσφορά των «Μεγίστων Φωστήρων» στην παιδεία, αποτελεί σταθμό στην ιστορία και εξέλιξη της Παιδαγωγικής Επιστήμης. Από το σύνθημα του Γρηγορίου του Θεολόγου «Δράξασθε παιδείας» μέχρι την ευρύτητα πνεύματος και την ισχυρή επίδραση τους στην εκπαίδευση. Και οι τρεις υπήρξαν γνώστες της προβληματολογίας των νέων. Κατά το Χρυσόστομο «η νεολαία ομοιάζει με φωτιά, η οποία μεταδίδεται και κατακαίει όλα γύρω της…, με πέλαγος τρικυμισμένο λόγω της απερισκεψίας και της φυσικής αστάθειας…, και σπαταλά ανώφελα τη νεανική της ορμή…». Πρώτο καθήκον της πολιτείας πρέπει να είναι η Αγωγή και η Παιδεία των νέων, ορμώμενοι πάντα από τα ισχυρά διδάγματα των πεφωτισμένων Αγίων. Κατά τον Μ. Βασίλειο η ανθρώπινη ψυχή είναι «επιτηδεία της αγωγής», κατά δε το Χρυσόστομο η ανθρώπινη φύση είναι «δεκτική αρετής». Και οι τρεις προσδίδουν μεγάλη σημασία στην προσωπικότητα του ανθρώπου και ιδιαίτερα φροντίζουν για το ατομικό ιδεώδες της αγωγής. Γι’ αυτούς η αγωγή είναι ο αγώνας του ανθρώπου «Ομοιωθήναι Θεώ». Στη σύγχρονη ισοπεδωτική εποχή η ομοίωση πρέπει να είναι αποτέλεσμα προσωπικής επιλογής και ευθύνης του καθενός. Αρχή και τέλος κάθε αγωγής είναι το φωτεινό παράδειγμα του Παιδαγωγού. Κατά τον Γρηγόριο ο παιδαγωγός πρέπει να είναι υπόδειγμα καλλιέργειας και αρετής. Κανένας σκοπός όσο ιερός και να προβάλλεται δεν αγιάζει τα δόλια μέσα, «τον καλόν ού καλόν όταν μη καλώς γένηται». Το καλό δεν είναι καλό όταν δεν πραγματοποιείται με το σωστό τρόπο. Επιδιώκοντας τη σωστή ιεράρχηση των πραγμάτων στην τωρινή πρόσκαιρη ζωή, προβάλλουν ως πρότυπα των ανθρώπων όχι τους πλούσιους και τους δυνατούς, αλλά τους «αγωνισθέντας υπέρ Χριστού» . Συνιστούν στους νέους θετική στάση στον κόσμο η οποία να συνοδεύεται από κριτική διάθεση και καυτηριάζουν την οκνηρία και το αργόσχολο. Οι Άγιες Μορφές των Μεγάλων Πατέρων, τα ανυπέρβλητα αυτά πρότυπα βίου και αρετής αποτελούν σήμερα για όλους οδοδείκτες πορείας για τον εξανθρωπισμό, την πνευματική καλλιέργεια και την αέναη προσπάθεια εναρμόνισης της ατομικής και συλλογικής ζωής προς τη ζωή των πνευματικών αυτών οδηγών, που «υπερέβαλον κατά την ευγλωττίαν και την επιστήμην άπαντας τους έτι σωζόμενους εθνικούς σοφιστάς… αποτελέσαντες εποχήν λόγου νέαν, μεγάλην και ένδοξον δια το ανθρώπινο γένος».