Παρουσιάζοντας στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής την ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για την νομισματική πολιτική 2010-2011, ο Διοικητής της ΤτΕ κ. Προβόπουλος πρότεινε προσαρμογές μεγαλύτερες κι εκείνων που προβλέπονται στο Μνημόνιο, προκειμένου να πειστούν οι αγορές πως η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να περιορίσει το χρέος της. Επίσης ανέφερε πως η επιστροφή της Ελλάδας (και του ελληνικού τραπεζικού συστήματος) στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, δυσχεραίνεται από την «κακή δυναμική» του δημοσίου χρέους, πρόβλημα που δεν είναι δυνατόν να λυθεί με το Μνημόνιο, ή με αναδιάρθρωση του χρέους, που θα συνιστούσε «καταστροφική επιλογή».
Ο κ. Προβόπουλος πρότεινε επίσης, υποδεικνύοντας ως προοπτικές, την κατεπείγουσα έναρξη καταγραφής της δημόσιας περιουσίας προς αξιοποίησή της, την εστίαση στις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και στην περαιτέρω υποχώρηση του μισθολογικού κόστους και τάχθηκε υπέρ των συγχωνεύσεων ελληνικών τραπεζών.
Σφοδρή ήταν η κριτική του βουλευτή Πρέβεζας Βαγγέλη Παπαχρήστου στην ομιλία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.
«Η Έκθεσή σας είναι μια έντονα πολιτική τοποθέτηση» είπε ο κ. Παπαχρήστος. «Αυτό είναι κάτι που δεν ταιριάζει και με τη θέση ότι η ανεξαρτησία της τράπεζας στηρίζεται στην απόσταση που πρέπει να παίρνει από ορισμένα πράγματα, αν και διαφωνώ με αυτό. Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω την επιχειρηματολογία σας. Η δυναμική του χρέους δεν εξαρτάται μόνο από το λόγο αριθμητή - παρονομαστή, στην ουσία τη δυναμική του χρέους τη δίνει η διαφορά των επιτοκίων από το ρυθμό μεγέθυνσης, το αποτέλεσμα της χιονοστιβάδας όπως το λέμε.
Έχουμε εδώ ένα υψηλό ποσοστό χρέους, το οποίο ξεφεύγει συνεχώς, με βάση το Μνημόνιο θα ήταν 142 φέτος και με βάση τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν χθες είναι 148, με την προοπτική να είναι 158 στο τέλος του Μνημονίου και για να φθάσουμε το 20 στο 130 που είναι μεγαλύτερο από αυτό ξεκινήσαμε, μόνο με την προϋπόθεση ότι θα έχουμε 6% πρωτογενή πλεονάσματα. Εδώ ταυτόχρονα στο ίδιο κείμενο βρίσκεται όλη η λογική της εσωτερικής υποτίμησης. Δηλαδή, μείωση μισθών, μείωση της ζήτησης που θα μειώσει τη δυναμική της ανόδου και φαίνεται ότι εδώ κινδυνεύουμε από κάτι χειρότερο ακόμη, ότι μπαίνουμε σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο προς τα κάτω. Γιατί, το 6,6% του τελευταίου τριμήνου είναι πολύ αρνητικό, όπως και τα υπόλοιπα στοιχεία που μας δίνετε για τη δυναμική των επισφαλών δανείων. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μπαίνουμε σε χειροτέρευση που δεν δικαιολογείται.
Άρα, θα έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό χρέους, θα έχουμε μια δυναμική της ανάπτυξης αρνητική και ταυτόχρονα, όταν οι αγορές θα βλέπουν μια υπερχρεωμένη χώρα που σέρνεται ως προς την ανάπτυξη, είναι φυσικό ότι τα επιτόκια δανεισμού, ακόμα και να βγούμε, θα είναι πολύ υψηλά. Αυτό σημαίνει ότι συνεχώς διευρύνονται και τα απαιτούμενα πρωτογενή πλεονάσματα μόνο και μόνο να σταθεροποιήσουν το χρέος, όχι να το μειώσουν. Έτσι, μου κάνει εντύπωση η τοποθέτησής σας. Η σταθεροποίηση είναι αναπτυξιακή πολιτική; Το αντίθετο επιβεβαιώνει. Είμαστε σε μια πορεία σταθεροποίησης και η ύφεση βαθαίνει. Αυτή η θεωρία, τα μόνα επιχειρήματα που ξέρω εγώ από τη διεθνή βιβλιογραφία ήταν ο Καναδάς, η νέα Ζηλανδία και η Σουηδία. Αλλά, αυτά γίνονταν σε μια εποχή που ο υπόλοιπος κόσμος απογειωνόταν, ενώ στην Ευρώπη όλη η ανάπτυξη σέρνεται.
Όσο για την ανάκαμψη, που διαπιστώνουν και στη Γερμανία, η ανάκαμψη 3,6%, όταν τον πρώτο χρόνο έπεσε 6% και το δεύτερο έπεσε 2,5%, είναι φυσικό ότι θα έχει μια ανάκαμψη, γιατί ανέκαμψε η διεθνής ζήτηση.
Δεν βλέπω από πού βλέπετε αυτή τη δυναμική. Ταυτόχρονα μας είπατε και εδώ αρχίζω να ανησυχώ ακόμα περισσότερο, ότι είναι φυσικό ότι στη Γερμανία ήδη εμφανίζονται πληθωριστικές πιέσεις. Με βάση την πολιτική του «ένα κουστούμι είναι για όλους», όπως είναι η πολιτική της κεντρικής τράπεζας, πιστεύω ότι αυτό θα φέρει σε μεγάλες δυσκολίες στο Νότο και μου κάνει εντύπωση ότι από τη μια μας λέτε να συνταγματοποιήσουμε κανόνες δημοσιονομικούς, κάτι το οποίο βάζει και σοβαρά ζητήματα Δημοκρατίας, το να συνταγματοποιούμε πολιτικές επιλογές και ταυτόχρονα σε σχέση με το τι θα κάνει η κεντρική τράπεζα ή με το τι βλέπετε να παρθούν ως προς αυτή τη διαφοροποίηση ανάμεσα στον Βορρά και στο Νότο να βοηθήσει στη σύγκλισή, δεν βλέπουμε καμία πρόταση και καμία τοποθέτηση.
Υπάρχουν απόψεις στη συζήτηση στην Ευρώπη. Μπορεί να μην είναι οι απόψεις που αποδέχονται στην κεντρική τράπεζα, αλλά απόψεις υπάρχουν για άλλη πολιτική. Δεν είναι μονόδρομος, όπως μας λέτε. Αν θέλετε μπορώ να σας πω και συγκεκριμένα. Εδώ, στην αναπτυξιακή πολιτική τα μόνα μέτρα που προτείνετε είναι μόνο οριζόντιες πολιτικές, τη στιγμή που μια χώρα χρειάζεται κλαδικές και περιφερειακές πολιτικές.
Αυτό θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Αλλά θα ήθελα τότε να μπει μέσα στις αρμοδιότητες της κεντρικής τράπεζας, όπως είναι σε άλλες τράπεζες και τα ζητήματα της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Γιατί και το μοντέλο της τράπεζας στην Ευρώπη είναι σε κρίση σήμερα και οι επόμενες εξελίξεις μέσα στην Ε.Ε. θα δείξουν. Άρα θέλω την τοποθέτησή σας σε αυτό το ζήτημα.
Επίσης ένα θέμα που θέλω να θίξω, είναι ότι θεωρώ ότι εδώ βλέπουμε μια μονόπλευρη ανάπτυξη των ευθυνών. Οι ευθύνες είναι μόνο σε κάποιους άλλους. Το τραπεζικό σύστημα στην παρουσίαση σας παρουσιάζεται σαν άγγελος. Από πού προέκυψε αυτό το διογκωμένο χρέος και το κρατικό, όταν τα έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους; Και αν έχει ευθύνη κάποιος που δανείζεται άφρονα, ευθύνη έχει και εκείνος ο οποίος δανείζει και δεν ελέγχει το πού δανείζει.
Όσον αφορά την παρατήρηση που κάνατε, ότι θα θίξει ένα κούρεμα τα ταμεία, η περιουσία των ταμείων αποτιμάται στην αγοραία τιμή. Έτσι γίνεται η αποτίμηση. Ήδη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά με το δημόσιο χρέος, με τα ελληνικά ομόλογα, έχει καταγραφεί στην περιουσία των ταμείων».
Ο κ. Προβόπουλος πρότεινε επίσης, υποδεικνύοντας ως προοπτικές, την κατεπείγουσα έναρξη καταγραφής της δημόσιας περιουσίας προς αξιοποίησή της, την εστίαση στις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και στην περαιτέρω υποχώρηση του μισθολογικού κόστους και τάχθηκε υπέρ των συγχωνεύσεων ελληνικών τραπεζών.
Σφοδρή ήταν η κριτική του βουλευτή Πρέβεζας Βαγγέλη Παπαχρήστου στην ομιλία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.
«Η Έκθεσή σας είναι μια έντονα πολιτική τοποθέτηση» είπε ο κ. Παπαχρήστος. «Αυτό είναι κάτι που δεν ταιριάζει και με τη θέση ότι η ανεξαρτησία της τράπεζας στηρίζεται στην απόσταση που πρέπει να παίρνει από ορισμένα πράγματα, αν και διαφωνώ με αυτό. Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω την επιχειρηματολογία σας. Η δυναμική του χρέους δεν εξαρτάται μόνο από το λόγο αριθμητή - παρονομαστή, στην ουσία τη δυναμική του χρέους τη δίνει η διαφορά των επιτοκίων από το ρυθμό μεγέθυνσης, το αποτέλεσμα της χιονοστιβάδας όπως το λέμε.
Έχουμε εδώ ένα υψηλό ποσοστό χρέους, το οποίο ξεφεύγει συνεχώς, με βάση το Μνημόνιο θα ήταν 142 φέτος και με βάση τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν χθες είναι 148, με την προοπτική να είναι 158 στο τέλος του Μνημονίου και για να φθάσουμε το 20 στο 130 που είναι μεγαλύτερο από αυτό ξεκινήσαμε, μόνο με την προϋπόθεση ότι θα έχουμε 6% πρωτογενή πλεονάσματα. Εδώ ταυτόχρονα στο ίδιο κείμενο βρίσκεται όλη η λογική της εσωτερικής υποτίμησης. Δηλαδή, μείωση μισθών, μείωση της ζήτησης που θα μειώσει τη δυναμική της ανόδου και φαίνεται ότι εδώ κινδυνεύουμε από κάτι χειρότερο ακόμη, ότι μπαίνουμε σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο προς τα κάτω. Γιατί, το 6,6% του τελευταίου τριμήνου είναι πολύ αρνητικό, όπως και τα υπόλοιπα στοιχεία που μας δίνετε για τη δυναμική των επισφαλών δανείων. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μπαίνουμε σε χειροτέρευση που δεν δικαιολογείται.
Άρα, θα έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό χρέους, θα έχουμε μια δυναμική της ανάπτυξης αρνητική και ταυτόχρονα, όταν οι αγορές θα βλέπουν μια υπερχρεωμένη χώρα που σέρνεται ως προς την ανάπτυξη, είναι φυσικό ότι τα επιτόκια δανεισμού, ακόμα και να βγούμε, θα είναι πολύ υψηλά. Αυτό σημαίνει ότι συνεχώς διευρύνονται και τα απαιτούμενα πρωτογενή πλεονάσματα μόνο και μόνο να σταθεροποιήσουν το χρέος, όχι να το μειώσουν. Έτσι, μου κάνει εντύπωση η τοποθέτησής σας. Η σταθεροποίηση είναι αναπτυξιακή πολιτική; Το αντίθετο επιβεβαιώνει. Είμαστε σε μια πορεία σταθεροποίησης και η ύφεση βαθαίνει. Αυτή η θεωρία, τα μόνα επιχειρήματα που ξέρω εγώ από τη διεθνή βιβλιογραφία ήταν ο Καναδάς, η νέα Ζηλανδία και η Σουηδία. Αλλά, αυτά γίνονταν σε μια εποχή που ο υπόλοιπος κόσμος απογειωνόταν, ενώ στην Ευρώπη όλη η ανάπτυξη σέρνεται.
Όσο για την ανάκαμψη, που διαπιστώνουν και στη Γερμανία, η ανάκαμψη 3,6%, όταν τον πρώτο χρόνο έπεσε 6% και το δεύτερο έπεσε 2,5%, είναι φυσικό ότι θα έχει μια ανάκαμψη, γιατί ανέκαμψε η διεθνής ζήτηση.
Δεν βλέπω από πού βλέπετε αυτή τη δυναμική. Ταυτόχρονα μας είπατε και εδώ αρχίζω να ανησυχώ ακόμα περισσότερο, ότι είναι φυσικό ότι στη Γερμανία ήδη εμφανίζονται πληθωριστικές πιέσεις. Με βάση την πολιτική του «ένα κουστούμι είναι για όλους», όπως είναι η πολιτική της κεντρικής τράπεζας, πιστεύω ότι αυτό θα φέρει σε μεγάλες δυσκολίες στο Νότο και μου κάνει εντύπωση ότι από τη μια μας λέτε να συνταγματοποιήσουμε κανόνες δημοσιονομικούς, κάτι το οποίο βάζει και σοβαρά ζητήματα Δημοκρατίας, το να συνταγματοποιούμε πολιτικές επιλογές και ταυτόχρονα σε σχέση με το τι θα κάνει η κεντρική τράπεζα ή με το τι βλέπετε να παρθούν ως προς αυτή τη διαφοροποίηση ανάμεσα στον Βορρά και στο Νότο να βοηθήσει στη σύγκλισή, δεν βλέπουμε καμία πρόταση και καμία τοποθέτηση.
Υπάρχουν απόψεις στη συζήτηση στην Ευρώπη. Μπορεί να μην είναι οι απόψεις που αποδέχονται στην κεντρική τράπεζα, αλλά απόψεις υπάρχουν για άλλη πολιτική. Δεν είναι μονόδρομος, όπως μας λέτε. Αν θέλετε μπορώ να σας πω και συγκεκριμένα. Εδώ, στην αναπτυξιακή πολιτική τα μόνα μέτρα που προτείνετε είναι μόνο οριζόντιες πολιτικές, τη στιγμή που μια χώρα χρειάζεται κλαδικές και περιφερειακές πολιτικές.
Αυτό θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Αλλά θα ήθελα τότε να μπει μέσα στις αρμοδιότητες της κεντρικής τράπεζας, όπως είναι σε άλλες τράπεζες και τα ζητήματα της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Γιατί και το μοντέλο της τράπεζας στην Ευρώπη είναι σε κρίση σήμερα και οι επόμενες εξελίξεις μέσα στην Ε.Ε. θα δείξουν. Άρα θέλω την τοποθέτησή σας σε αυτό το ζήτημα.
Επίσης ένα θέμα που θέλω να θίξω, είναι ότι θεωρώ ότι εδώ βλέπουμε μια μονόπλευρη ανάπτυξη των ευθυνών. Οι ευθύνες είναι μόνο σε κάποιους άλλους. Το τραπεζικό σύστημα στην παρουσίαση σας παρουσιάζεται σαν άγγελος. Από πού προέκυψε αυτό το διογκωμένο χρέος και το κρατικό, όταν τα έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους; Και αν έχει ευθύνη κάποιος που δανείζεται άφρονα, ευθύνη έχει και εκείνος ο οποίος δανείζει και δεν ελέγχει το πού δανείζει.
Όσον αφορά την παρατήρηση που κάνατε, ότι θα θίξει ένα κούρεμα τα ταμεία, η περιουσία των ταμείων αποτιμάται στην αγοραία τιμή. Έτσι γίνεται η αποτίμηση. Ήδη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά με το δημόσιο χρέος, με τα ελληνικά ομόλογα, έχει καταγραφεί στην περιουσία των ταμείων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου