Εν μέσω της πρωτόγνωρης και δεινής οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας το τελευταίο διάστημα, αλλά και λόγω της ανακήρυξης του 2010 σε Ευρωπαϊκό Έτος για την Καταπολέμηση της Φτώχειας και του Αποκλεισμού, η φετινή 17η Οκτωβρίου - Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας αποκτά νέο νόημα και ιδιαίτερα μεγάλη βαρύτητα.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, υπάρχουν σήμερα 84 εκατομμύρια Ευρωπαίοι – δηλ. το 17% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης – που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Επιπλέον, όπως αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου για τη στάση του κόσμου απέναντι στη φτώχεια, οι Ευρωπαίοι στην πλειονότητά τους (73%) θεωρούν ότι η φτώχεια είναι διαδεδομένο πρόβλημα στη χώρα τους, ενώ σε ποσοστό 89% ζητούν από την κυβέρνησή τους να λάβει επειγόντως μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Μολονότι οι περισσότεροι πιστεύουν ότι κατεξοχήν αρμόδια είναι η κυβέρνηση της χώρας τους, το 74% περιμένει και από την Ένωση να παίξει ένα σημαντικό ρόλο.
Τα λόγια είναι περιττά για τα δεδομένα σε εθνικό επίπεδο. Η τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει πολλές κατηγορίες πολιτών, εργαζομένων και μη, μετά την ανακοίνωση και τη θέση σε εφαρμογή πληθώρας σκληρών μέτρων για την κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος, όπως μεταφέρεται από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες, τον τύπο, αλλά ακόμα και από τις προσωπικές συζητήσεις, αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό «σήμα κινδύνου» για το τι μέλλει γενέσθαι.
Υπό αυτά τα δεδομένα, είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς τη δυσμενή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι πλέον ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, που ήδη, πριν την είσοδό μας στη δίνη της κρίσης, ζούσαν καθημερινά υπό τη δαμόκλειο σπάθη της φτώχειας και της οικονομικής εξαθλίωσης. Μια τέτοια κατηγορία είναι αν μη τι άλλο τα άτομα με αναπηρία, οι φτωχότεροι των φτωχών αυτής της χώρας, που με ένα πενιχρό επίδομα, με τις υπηρεσίες της πρόνοιας να ψυχορραγούν και χωρίς καμιά ευκαιρία απασχόλησης, καλούνται να ανταπεξέλθουν στα καθημερινά έξοδα, αλλά και τις επιπρόσθετες ανάγκες που δημιουργεί η αναπηρία.
Το εθνικό αναπηρικό κίνημα, που από την πρώτη στιγμή ανακοίνωσης του «2010 - Ευρωπαϊκού Έτους Καταπολέμησης της Φτώχειας και του Αποκλεισμού», κατέθεσε σχετικές προτάσεις στον τότε Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Α. Λοβέρδο, την Υποεπιτροπή της Βουλής για Θέματα Ατόμων με Αναπηρία, αλλά και στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, απευθύνει για μια ακόμα φορά δραματική έκκληση στην Πολιτεία να αξιοποιήσει το Έτος στο μέγιστο βαθμό, δίνοντάς του την ανάλογη διάσταση. Με άλλα λόγια το Ευρωπαϊκό Έτος Καταπολέμησης της Φτώχειας και του Αποκλεισμού πρέπει:
- να αποτελέσει όχι απλά μια ενημερωτική εκστρατεία δίχως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, αλλά μια αφορμή για να προωθηθούν μέτρα, πολιτικές και προγράμματα με στόχο τη θωράκιση των πολιτών που ήδη βρίσκονται ή που απειλούνται από τη φτώχεια και τον αποκλεισμό.
-να σταθεί αφορμή για την υλοποίηση των δεσμεύσεων του Κυβερνητικού Προγράμματος για τα άτομα με αναπηρία στο ακέραιο
- να είναι το εφαλτήριο για την άρση του συμπονετικού συντηρητισμού και του κολακευτικού λαϊκισμού που εδράζεται στις φιλανθρωπικές δράσεις, στους τηλεμαρθωνίους κ.λπ. και της θεμελίωσης της δικαιωματικής προσέγγισης της αναπηρίας
- να οδηγήσει στην άρση του ακραίου οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού που βιώνουν τα άτομα με αναπηρία που διαβιούν στα ιδρύματα «κλειστής περίθαλψης», ορισμένες κατηγορίες πληθυσμού λόγω πολλαπλής διάκρισης, οι οικογένειες που έχουν παιδιά/ άτομα με αναπηρία, ιδίως οι μητέρες παιδιών με αναπηρία, τα άτομα με αναπηρία της Περιφέρειας,
- να θέσει τις βάσεις για την αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου 3304/2005 «Εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού», ο οποίος παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα και αδυναμίες με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί, δεδομένου ότι η διάκριση στην απασχόληση οδηγεί σε οικονομικό και συνακόλουθα σε κοινωνικό αποκλεισμό.
Η φτώχεια δεν σημαίνει απλά έλλειψη εισοδήματος. Η φτώχεια σημαίνει αποστέρηση και άρνηση άσκησης του θεμελιώδους ανθρώπινου δικαιώματος σε μια αξιοπρεπή ζωή. Μην μας καταδικάζετε σε μια απλή επιβίωση. Στηρίξτε τα άτομα με αναπηρία και όλες τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Λάβετε μέτρα ουσιαστικά και αποτελεσματικά πριν να είναι αργά. Είναι αν μη τι άλλο ζήτημα πολιτικής αξιοπιστίας.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, υπάρχουν σήμερα 84 εκατομμύρια Ευρωπαίοι – δηλ. το 17% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης – που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Επιπλέον, όπως αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου για τη στάση του κόσμου απέναντι στη φτώχεια, οι Ευρωπαίοι στην πλειονότητά τους (73%) θεωρούν ότι η φτώχεια είναι διαδεδομένο πρόβλημα στη χώρα τους, ενώ σε ποσοστό 89% ζητούν από την κυβέρνησή τους να λάβει επειγόντως μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Μολονότι οι περισσότεροι πιστεύουν ότι κατεξοχήν αρμόδια είναι η κυβέρνηση της χώρας τους, το 74% περιμένει και από την Ένωση να παίξει ένα σημαντικό ρόλο.
Τα λόγια είναι περιττά για τα δεδομένα σε εθνικό επίπεδο. Η τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει πολλές κατηγορίες πολιτών, εργαζομένων και μη, μετά την ανακοίνωση και τη θέση σε εφαρμογή πληθώρας σκληρών μέτρων για την κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος, όπως μεταφέρεται από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες, τον τύπο, αλλά ακόμα και από τις προσωπικές συζητήσεις, αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό «σήμα κινδύνου» για το τι μέλλει γενέσθαι.
Υπό αυτά τα δεδομένα, είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς τη δυσμενή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι πλέον ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, που ήδη, πριν την είσοδό μας στη δίνη της κρίσης, ζούσαν καθημερινά υπό τη δαμόκλειο σπάθη της φτώχειας και της οικονομικής εξαθλίωσης. Μια τέτοια κατηγορία είναι αν μη τι άλλο τα άτομα με αναπηρία, οι φτωχότεροι των φτωχών αυτής της χώρας, που με ένα πενιχρό επίδομα, με τις υπηρεσίες της πρόνοιας να ψυχορραγούν και χωρίς καμιά ευκαιρία απασχόλησης, καλούνται να ανταπεξέλθουν στα καθημερινά έξοδα, αλλά και τις επιπρόσθετες ανάγκες που δημιουργεί η αναπηρία.
Το εθνικό αναπηρικό κίνημα, που από την πρώτη στιγμή ανακοίνωσης του «2010 - Ευρωπαϊκού Έτους Καταπολέμησης της Φτώχειας και του Αποκλεισμού», κατέθεσε σχετικές προτάσεις στον τότε Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Α. Λοβέρδο, την Υποεπιτροπή της Βουλής για Θέματα Ατόμων με Αναπηρία, αλλά και στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, απευθύνει για μια ακόμα φορά δραματική έκκληση στην Πολιτεία να αξιοποιήσει το Έτος στο μέγιστο βαθμό, δίνοντάς του την ανάλογη διάσταση. Με άλλα λόγια το Ευρωπαϊκό Έτος Καταπολέμησης της Φτώχειας και του Αποκλεισμού πρέπει:
- να αποτελέσει όχι απλά μια ενημερωτική εκστρατεία δίχως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, αλλά μια αφορμή για να προωθηθούν μέτρα, πολιτικές και προγράμματα με στόχο τη θωράκιση των πολιτών που ήδη βρίσκονται ή που απειλούνται από τη φτώχεια και τον αποκλεισμό.
-να σταθεί αφορμή για την υλοποίηση των δεσμεύσεων του Κυβερνητικού Προγράμματος για τα άτομα με αναπηρία στο ακέραιο
- να είναι το εφαλτήριο για την άρση του συμπονετικού συντηρητισμού και του κολακευτικού λαϊκισμού που εδράζεται στις φιλανθρωπικές δράσεις, στους τηλεμαρθωνίους κ.λπ. και της θεμελίωσης της δικαιωματικής προσέγγισης της αναπηρίας
- να οδηγήσει στην άρση του ακραίου οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού που βιώνουν τα άτομα με αναπηρία που διαβιούν στα ιδρύματα «κλειστής περίθαλψης», ορισμένες κατηγορίες πληθυσμού λόγω πολλαπλής διάκρισης, οι οικογένειες που έχουν παιδιά/ άτομα με αναπηρία, ιδίως οι μητέρες παιδιών με αναπηρία, τα άτομα με αναπηρία της Περιφέρειας,
- να θέσει τις βάσεις για την αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου 3304/2005 «Εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού», ο οποίος παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα και αδυναμίες με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί, δεδομένου ότι η διάκριση στην απασχόληση οδηγεί σε οικονομικό και συνακόλουθα σε κοινωνικό αποκλεισμό.
Η φτώχεια δεν σημαίνει απλά έλλειψη εισοδήματος. Η φτώχεια σημαίνει αποστέρηση και άρνηση άσκησης του θεμελιώδους ανθρώπινου δικαιώματος σε μια αξιοπρεπή ζωή. Μην μας καταδικάζετε σε μια απλή επιβίωση. Στηρίξτε τα άτομα με αναπηρία και όλες τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Λάβετε μέτρα ουσιαστικά και αποτελεσματικά πριν να είναι αργά. Είναι αν μη τι άλλο ζήτημα πολιτικής αξιοπιστίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου