Απελευθέρωση ενός Ήταυρου (Botaurus stellaris) και ενός Σταχτοτσικνιά (Ardea cinerea) στον πυρήνα του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού.

Το πρωινό της Κυριακής 18 Απριλίου, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η απελευθέρωση ενός Ήταυρου (Botaurus stellaris) και ενός Σταχτοτσικνιά (Ardea cinerea) στον πυρήνα του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού. Τα δύο πουλιά είχαν ακολουθήσει πρόγραμμα αποθεραπείας στο Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγρίων Ζώων (ΕΚΠΑΖ), στην Αίγινα. Ο Ήταυρος είχε βρεθεί στη Σαλαμίνα, τραυματισμένος στο πόδι (ψηλά στο ισχίο) και μετά από συντηρητική αγωγή και ενδυνάμωση διάρκειας 40 περίπου ημερών, κρίθηκε έτοιμος να επανενταχθεί στο φυσικό περιβάλλον. Αντίθετα ο Σταχτοτσικνιάς βρέθηκε δηλητηριασμένος στην Κρήτη και ακολούθησε πρόγραμμα χορήγησης κορτιζόνης διάρκειας 7 ημερών. Και τα δύο πουλιά απελευθερώθηκαν στον υγρότοπο του Φιδοκάστρου, στις εγκαταστάσεις του Κρατικού Κυπρινοτροφείου.



Η συγκεκριμένη περιοχή επιλέχθηκε, διότι συνδυάζει την κάλυψη των βιολογικών απαιτήσεων των δύο πουλιών (άφθονη τροφή, εκτεταμένοι καλαμώνες, λιμνοδεξαμενές γλυκού νερού κ.α.), με τη δυνατότητα ομαλής επανένταξής τους σε ένα καλά προστατευμένο χώρο που προσομοιάζει άριστα το φυσικό τους ενδιαίτημα. Έτσι στις 10:30 π.μ., οι διαχειριστές του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Αγρίων Ζώων (ΕΚΠΑΖ), σε συνεργασία με το Φορέα Διαχείρισης Υγροτόπων Αμβρακικού, παρουσία εκπροσώπων των τοπικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και κατοίκων της περιοχής, ξεκίνησαν τη διαδικασία απελευθέρωσης των δύο πουλιών.
Πρώτα, επιλέχθηκε να γίνει η απελευθέρωση του Σταχτοτσικνιά. Το μεγαλόσωμο, πανέμορφο πουλί, προφανώς «μουδιασμένο» από την πολύωρη φύλαξη σε περιορισμένο χώρο, δεν άνοιξε τα διαμέτρου 150 εκατοστών φτερά του για να πετάξει. Προτίμησε να χαθεί στο βάθος του αναχώματος βαδίζοντας αργά -ίσως και κάπως σαστισμένα- και παρατηρώντας το περιβάλλον γύρω του, προς τέρψιν του κοινού που είχε μαζευτεί για να το θαυμάσει και αποχαιρετήσει. Στη συνέχεια ήρθε η ώρα για την απελευθέρωση του Ήταυρου, ο οποίος σαν έτοιμος από παλιά, φούσκωσε το πυρόξανθο φτέρωμά του για να μας αιφνιδιάσει με το διπλασιασμό του μεγέθους του και με τρεις δρασκελιές εξαφανίστηκε μεσ’ τις καλαμιές. Σε όλους τους παρευρισκόμενους στην απελευθέρωση του Ήταυρου έμεινε μια «πίκρα» από την τόσο σύντομη συνεύρεση, αλλά από την άλλη και μια βαθιά ικανοποίηση ότι τα κατατόπια της περιοχής του ήταν γνώριμα και ήξερε πολύ καλά τί πρέπει να κάνει για να επιβιώσει. Επιβεβαίωσε έτσι το μύθο που τον θέλει να είναι το αόρατο «θεριό» του βάλτου, που πολύ συχνά θα ακούσεις το χαρακτηριστικό γαμήλιο κάλεσμά του, πολύ σπάνια θα κατορθώσεις να τον ξεχωρίσεις ανάμεσα στις καλαμιές και ακόμα σπανιότερα να δεις το γρήγορο φτερούγισμά του.
Σε όλους εμάς, που είχαμε την τύχη να βιώσουμε από κοντά την απελευθέρωση των δύο πανέμορφων πουλιών, θα μείνουν άσβεστα στη μνήμη μας τα πρώτα ασταθή βήματά τους και το φοβισμένο βλέμμα τους. Η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος μπορεί έστω και εκ των υστέρων να διορθώσει τα εγκλήματα που διαπράττει εις βάρος της Φύσης. Και τέλος, η βεβαιότητα ότι τα πράγματα σίγουρα θα καλυτερεύσουν στο μέλλον, μιας και τα μικρά παιδιά που ήταν παρόντα στην απελευθέρωση, απέκτησαν δύο φτερωτούς φίλους το «Ριζούλη» (Ήταυρος) και τη «Σταχτούλα» (Σταχτοτσικνιάς), τους οποίους και θα προστατεύσουν χωρίς συμβιβασμούς, με την αγνότητα και καθαρότητα των αισθημάτων που τα διακρίνει.
Με την ελπίδα η χθεσινή εκδήλωση να ευαισθητοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μας και στο μέλλον να έχουμε λιγότερα θύματα (άμεσα ή έμμεσα) του ακήρυχτου πολέμου μεταξύ ανθρώπου και ορνιθοπανίδας, να ευχηθούμε στους δύο απελευθερωμένους ερωδιούς :
να έχουν πάντα ούριο άνεμο στα φτερά τους και καλά ταξίδια!!!