Αγαπητοί μαθητές, αγαπητές μαθήτριες,
Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο χώρος της παιδείας χαρακτηρίζεται από μεγάλες αλλαγές οι οποίες έχουν οδηγήσει σε ένα κύκλο περισσότερο ή λιγότερο έντονων αντιθέσεων. Στο επίκεντρο αυτών των αντιθέσεων βρίσκονται οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, η ευρύτερη εκπαιδευτική κοινότητα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι τοπικοί φορείς. Περισσότερο όμως από κάθε άλλον, οι παραπάνω αντιθέσεις έχουν αντίκτυπο σε σας τους μαθητές που αποτελείτε τον πρωταρχικό και θεμελιώδη λόγο ύπαρξης και λειτουργίας ολόκληρου του οικοδομήματος της εκπαίδευσης. Εσάς που αποτελείτε το πιο πολύτιμο κεφάλαιο αυτού του τόπου. Κανένας, λοιπόν, δεν αναμένει από εσάς να παραμείνετε απαθείς και αδρανείς μπροστά σε οτιδήποτε θεωρείτε ότι σας αφορά και καθορίζει την καθημερινότητά σας στο σχολείο, αλλά και στη μετέπειτα πορεία σας. Άλλωστε είναι σωστό, φυσικό και αυτονόητο οι νέοι άνθρωποι να κινητοποιούνται και να αγωνίζονται με πάθος και με δύναμη για τα πιστεύω τους. Αυτό προσδοκά και η ελληνική κοινωνία από τη νεολαία της: να έχει άποψη και να τη διατρανώνει. Ωστόσο, κάθε αίτημα, κάθε σκοπός, κάθε λόγος για τον οποίο αξίζει να αγωνιστείς και να μοχθήσεις, αποκτά αξία και κύρος μέσα από το είδος της πάλης και το μέσο που χρησιμοποιείς για να επιτύχεις τους στόχους σου. Ο δρόμος που ακολουθείς, ο τρόπος που διαχειρίζεσαι, οι μέθοδοι που υιοθετείς στον αγώνα σου, διαπερνούν την ουσία του και καθορίζουν τη σπουδαιότητα του διακυβεύματός του. Αγαπητοί μαθητές, Οι καταλήψεις των σχολικών χώρων σίγουρα δε συγκαταλέγονται σε εκείνο το είδος του αγώνα που αποβαίνει καρποφόρος και αποτελεσματικός. Η κατάληξή τους είναι κλειδωμένα σχολεία, κλειστές πόρτες, άδειες αίθουσες. Είναι αδράνεια, στασιμότητα, και έλλειψη επικοινωνίας. Είναι υποβιβασμός του σχολείου ως θεσμού, και ως χώρου. Ενός χώρου που δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι είναι το δεύτερο σπίτι σας. Είναι το καταφύγιό σας. Είναι ο χώρος μέσα στον οποίο μαθαίνετε να λειτουργείτε ως ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες. Ο σχολικός χώρος είναι χώρος δημοκρατίας και συμμετοχής. Χώρος ανοιχτός. Πεδίο της ελευθερίας της σκέψης, της έκφρασης και της δράσης. Πεδίο ενεργό, ζωντανό, με κλίμα που χαρακτηρίζεται από διάλογο, από ανταλλαγή απόψεων, γνωμών και ιδεών, από αμοιβαία κατανόηση και σεβασμό στα δικαιώματα όλων όσων ζουν και δραστηριοποιούνται μέσα σε αυτό. Αγαπητά μου παιδιά, Οι καταλήψεις δεν είναι η λύση. Οι σφραγισμένες πόρτες δεν είναι διαμαρτυρία. Τα κλειστά σχολεία δεν είναι ούτε σκοπός, ούτε μέσο διεκδίκησης. Και τα λουκέτα δεν είναι δέσμευση· είναι άρνηση, ισοπέδωση και απαγόρευση. Έχοντας πλήρη επίγνωση των πραγμάτων και λειτουργώντας με την καρδιά και τη λογική μαζί, θέλω να σας υπενθυμίσω ότι το σχολείο είναι συμβατό με την ελευθερία, την υπευθυνότητα, και τη συνέπεια. Το σχολείο είναι ο δικός σας, ζωτικός χώρος. Και πρέπει να παραμένει ανοιχτός.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο χώρος της παιδείας χαρακτηρίζεται από μεγάλες αλλαγές οι οποίες έχουν οδηγήσει σε ένα κύκλο περισσότερο ή λιγότερο έντονων αντιθέσεων. Στο επίκεντρο αυτών των αντιθέσεων βρίσκονται οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, η ευρύτερη εκπαιδευτική κοινότητα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι τοπικοί φορείς. Περισσότερο όμως από κάθε άλλον, οι παραπάνω αντιθέσεις έχουν αντίκτυπο σε σας τους μαθητές που αποτελείτε τον πρωταρχικό και θεμελιώδη λόγο ύπαρξης και λειτουργίας ολόκληρου του οικοδομήματος της εκπαίδευσης. Εσάς που αποτελείτε το πιο πολύτιμο κεφάλαιο αυτού του τόπου. Κανένας, λοιπόν, δεν αναμένει από εσάς να παραμείνετε απαθείς και αδρανείς μπροστά σε οτιδήποτε θεωρείτε ότι σας αφορά και καθορίζει την καθημερινότητά σας στο σχολείο, αλλά και στη μετέπειτα πορεία σας. Άλλωστε είναι σωστό, φυσικό και αυτονόητο οι νέοι άνθρωποι να κινητοποιούνται και να αγωνίζονται με πάθος και με δύναμη για τα πιστεύω τους. Αυτό προσδοκά και η ελληνική κοινωνία από τη νεολαία της: να έχει άποψη και να τη διατρανώνει. Ωστόσο, κάθε αίτημα, κάθε σκοπός, κάθε λόγος για τον οποίο αξίζει να αγωνιστείς και να μοχθήσεις, αποκτά αξία και κύρος μέσα από το είδος της πάλης και το μέσο που χρησιμοποιείς για να επιτύχεις τους στόχους σου. Ο δρόμος που ακολουθείς, ο τρόπος που διαχειρίζεσαι, οι μέθοδοι που υιοθετείς στον αγώνα σου, διαπερνούν την ουσία του και καθορίζουν τη σπουδαιότητα του διακυβεύματός του. Αγαπητοί μαθητές, Οι καταλήψεις των σχολικών χώρων σίγουρα δε συγκαταλέγονται σε εκείνο το είδος του αγώνα που αποβαίνει καρποφόρος και αποτελεσματικός. Η κατάληξή τους είναι κλειδωμένα σχολεία, κλειστές πόρτες, άδειες αίθουσες. Είναι αδράνεια, στασιμότητα, και έλλειψη επικοινωνίας. Είναι υποβιβασμός του σχολείου ως θεσμού, και ως χώρου. Ενός χώρου που δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι είναι το δεύτερο σπίτι σας. Είναι το καταφύγιό σας. Είναι ο χώρος μέσα στον οποίο μαθαίνετε να λειτουργείτε ως ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες. Ο σχολικός χώρος είναι χώρος δημοκρατίας και συμμετοχής. Χώρος ανοιχτός. Πεδίο της ελευθερίας της σκέψης, της έκφρασης και της δράσης. Πεδίο ενεργό, ζωντανό, με κλίμα που χαρακτηρίζεται από διάλογο, από ανταλλαγή απόψεων, γνωμών και ιδεών, από αμοιβαία κατανόηση και σεβασμό στα δικαιώματα όλων όσων ζουν και δραστηριοποιούνται μέσα σε αυτό. Αγαπητά μου παιδιά, Οι καταλήψεις δεν είναι η λύση. Οι σφραγισμένες πόρτες δεν είναι διαμαρτυρία. Τα κλειστά σχολεία δεν είναι ούτε σκοπός, ούτε μέσο διεκδίκησης. Και τα λουκέτα δεν είναι δέσμευση· είναι άρνηση, ισοπέδωση και απαγόρευση. Έχοντας πλήρη επίγνωση των πραγμάτων και λειτουργώντας με την καρδιά και τη λογική μαζί, θέλω να σας υπενθυμίσω ότι το σχολείο είναι συμβατό με την ελευθερία, την υπευθυνότητα, και τη συνέπεια. Το σχολείο είναι ο δικός σας, ζωτικός χώρος. Και πρέπει να παραμένει ανοιχτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου