Μαργκερίτ Γιουρσενάρ - «Τα απομνημονεύματα του Αδριανού».

Η Λέσχη Ανάγνωσης της Κοινωφελούς επιχείρησης Δήμου Αγρινίου παρουσιάζει την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ

«Τα απομνημονεύματα του Αδριανού»
που εκδόθηκε το 1951 και μεταφράστηκε σε δεκαέξι γλώσσες.

Την παρουσίαση θα κάνει η καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας Χαρά Πολίτη και οι μαθητές του Φροντιστηρίου της, του τμήματος της Σορβόννης ΙΙ
την Τετάρτη 7 Μαρτίου και ώρα 19,00΄ στο Εντευκτήριο τρένου και θα ακολουθήσει συζήτηση.

Όλο το έργο παρουσιάζει ένα φανταστικό αποχαιρετιστήριο γράμμα, που απευθύνει ο Αδριανός, ρωμαίος αυτοκράτορας (76-138 μ. Χ.), στο θετό γιο του Μάρκο Αυρήλιο, που θα τον διαδεχθεί στην εξουσία.









Αναπτύσσει ένα εκτενή απολογισμό της ζωής του και του αφήνει μια αληθινή παρακαταθήκη για τη σωστή άσκηση της εξουσίας και της διακυβέρνησης, καθώς και τις προσωπικές του σκέψεις για τη ζωή και τον άνθρωπο, τον έρωτα και τον πολιτισμό.

Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ άντλησε πολύτιμες πληροφορίες από όλες τις βιβλιοθήκες του κόσμου, για να σκιαγραφήσει ένα τόσο μεγάλο αυτοκράτορα, αλλά πλούτισε το πορτραίτο του και με τη δική της εμπειρία ζωής.

Το 1980 η Γαλλική Ακαδημία δέχθηκε τη συγγραφέα ως την πρώτη γυναίκα ανάμεσα στους σαράντα «αθανάτους» της Ακαδημίας και αποτελεί σήμερα μια από τις κορυφαίες λογοτεχνικές μορφές της Γαλλίας του εικοστού αιώνα.
Λάτρης του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής παιδείας, τιμήθηκε για τη συνεισφορά της στη λογοτεχνία με πολυάριθμες διακρίσεις, που της απένειμαν σε όλο τον κόσμο.



Οι μαθητές που θα συμμετέχουν στην παρουσίαση είναι, με αλφαβητική σειρά:

Αγγελάκης Μιχάλης Μανάκη Βάσια Τζάνη Μαρία
Κουτσοκώστα Κατερίνα Μυλωνάς Γιώργος Τσιτσέλη Αλεξάνδρα
Προβίδα Εύη


Οι συμπολίτες μας που επιθυμούν να προστεθούν στην παρέα των βιβλιόφιλων μπορούν να συμμετέχουν ελεύθερα.



Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, στις 8 Ιουνίου του 1903, το πραγματικό της όνομα ήταν Marguerite Ghislaine Cleenewerck de Crayencour, το φιλολογικό ψευδώνυμο με το οποίο τη γνωρίσαμε είναι αναγραμματισμός του επωνύμου τηςΜορφώθηκε κατ' οίκον αποκτώντας μια ευρύτερη παιδεία με έμφαση στις ξένες γλώσσες, όπως τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά τις οποίες η Μαργκερίτ έμαθε άπταιστα. Σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών η έφηβη Μαργκερίτ θέλησε να εκδώσει το πρώτο της ποιητικό βιβλίο, μια έμμετρη αναφορά στο μύθο του Ικάρου, υπό τον τίτλο "Ο κήπος των χιμαιρών" (1919). Ο πατέρας της πέθανε το 1929, την ίδια χρονιά εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα, "Αλέξης". Ταξίδεψε στη Μαύρη Θάλασσα, το 1935, με συντροφιά τον Ανδρέα Εμπειρίκο. Τότε γράφτηκαν οι λυρικές "Φωτιές" (1936) και τα "Διηγήματα της Ανατολής" (1939) που είναι αφιερωμένα στο Έλληνα ποιητή. Έζησε μεγάλα χρονικά διαστήματα στον τόπο μας, από το 1932 ως το 1939. Η άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας και η αγάπη της για την ελληνική λογοτεχνία, την ώθησαν να μεταφράσει στα γαλλικά, σε συνεργασία με τον Κ. Θ. Δημαρά, ποιήματα του Καβάφη, τα οποία και παρουσίασε στην έκδοση "Κριτική παρουσίαση του Κωνσταντίνου Καβάφη" (1958).
Το 1939 εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ. Το 1947, πήρε την αμερικανική υπηκοότητα, που έμελλε να της προκαλέσει αρκετά προβλήματα στη Γαλλία. Τρία χρόνια αργότερα, αγόρασε και σπίτι σε νησάκι της Πολιτείας του Μέιν, το νησί των "Έρημων Λόφων" (Μάουντ Ντέζερτ). Μεγάλο μέρος της ζωής της η Γουρσενάρ μοιράστηκε με τη σύντροφο, μεταφράστρια και γραμματέα της Γκρέις Φρικ, δεχόμενη πολλά σχόλια όσο και για τη σχέση της με τον κατά πολύ νεότερό της Τζέρι Γουίλσον. Το 1951 εξέδωσε το έργο της "Αδριανού Απομνημονεύματα" με τεράστια εμπορική και κριτική αποδοχή αφού το είχε δουλέψει επί πολλά χρόνια μελετώντας σε βιβλιοθήκες και επισκεπτόμενη πολλά από τα μέρη όπου διαδραματίζεται η ιστορία. Άλλωστε το έργο της Γιουρσενάρ είναι συνυφασμένο με την ελληνική, ανθρωπιστική αντίληψη. Στα 1968 η "Άβυσσος" ("L'Oeuvre au noir") θα κερδίσει παμψηφεί το βραβείο Femina. Τέλος "Ο λαβύρινθος του κόσμου Ι: Ευλαβικές αναμνήσεις" (1974), "Ο λαβύρινθος του κόσμου ΙΙ: Αρχεία του Βορρά" (1977) και "Ο λαβύρινθος του κόσμου ΙΙΙ: Τι; Η αιωνιότητα" (1988) συγκροτούν το τρίπτυχο, στο οποίο η συγγραφέας ανακαλεί τις μνήμες της οικογένειάς της και των δικών της παιδικών χρόνων. Είναι η πρώτη γυναίκα που έγινε δεκτή ως μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1980, σπάζοντας μια παράδοση 345 ετών. Άλλα σημαντικά βιβλία της είναι: "Ο οβολός του ονείρου" (1934), "Χαριστική βολή" (1939), "Ποιος δεν έχει τον Μινώταυρό του;" (1963), "Το στεφάνι και η λύρα" (ανθολογία, 1979), "Μισίμα ή το Όραμα του κενού" (1981), "Σαν το νερό που κυλάει" (1982), "Η σμίλη του χρόνου" (1982). Στις 17 Δεκεμβρίου του 1987, η μεγάλη Γαλλοελβετίδα μυθιστοριογράφος πεθαίνει στο νησί Μάουντ Ντέζερτ των ΗΠΑ, σε ηλικία 84 ετών, από εγκεφαλικό επεισόδιο, αφήνοντας στους αναγνώστες της ένα σημαντικό λογοτεχνικό έργο, στο οποίο συνδυάζει, με την ευρηματική της γραφή, τη λεπτότητα με τη διεισδυτικότητα, τον κοσμοπολίτικο αέρα με την ευρυμάθεια, και τις μεταφυσικές σκέψεις με το φιλοσοφικό στοχασμό. Το προσωπικό της αρχείο αποτελούμενο από πλήθος επιστολών, φωτογραφιών, αποκομμάτων και σημειώσεων, δωρήθηκε ταξινομημένο από την ίδια, στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, με τον όρο, όμως, να επεξεργαστεί μόνο όταν θα έχουν περάσει πενήντα χρόνια από το θάνατό της.
«έχω πολλές θρησκείες, πολλές κουλτούρες και πολλές πατρίδες»
«έχουμε ανάγκη τους άλλους για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας»
«Έρωτας είναι η βαθιά συνείδηση, να καταλάβεις δηλαδή ότι με τον έρωτα μπορείς μόνο να εξελιχθείς. Όταν αγαπάς, όταν είσαι ερωτευμένος, όλα γίνονται από μόνα τους. Δε χρειάζονται θυμοί, φόβοι, αλλά να σέβεσαι την ατομικότητά του. Σημαίνει να μη χάνεται ο κόσμος γύρω σου όταν απομακρύνεσαι, γιατί τότε γίνεται εξάρτηση.
Η ερωτική πράξη είναι μυσταγωγία, είναι ιερή και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Ο έρωτας είναι έρωτας όταν δεν προσθέτει, ούτε αφαιρεί. Είναι η βάση για όλα. Φυσικά είμαι υπέρ της ελεύθερης επιλογής. Αγαπάς και ερωτεύεσαι τον άνθρωπο και όχι το φύλο».