Έννοιες όπως η «διασφάλιση της αειφορίας» των αλιευτικών πόρων και η «προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος» που διανθίζουν συχνά τις ομιλίες των πολιτικών ηγεσιών, διακυβεύονται καθημερινά εξαιτίας της απουσίας πολιτικής βούλησης να ληφθούν στον τομέα της αλιείας τα απαραίτητα μέτρα για τα οξύτατα προβλήματα του κλάδου.
Οι ευρωπαϊκοί πόροι δε χρησιμοποιήθηκαν ποτέ από τις κυβερνήσεις με βάση μακρόπνοο σχεδιασμό, ώστε και τα αποθέματα αλιείας να επαρκούν και οι αλιείς να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του επαγγέλματος τους. Αντίθετα, η ψηφοθηρία και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες οδήγησαν σε καταστροφικές εκπτώσεις για τις θάλασσές μας. Η γενικευμένη υπεραλίευση και η υποβάθμιση του θαλάσσιου οικοσυστήματος επιδεινώνεται σημαντικά από τις αδύναμες ηγεσίες που αποφεύγουν να εφαρμόσουν ακόμη και τη σχετική κοινοτική νομοθεσία που καθορίζει τους όρους αλιείας στη Μεσόγειο.
Η εφαρμογή των κανόνων αυτών, ως σύνολο μέτρων, θα επέφερε σχετική βελτίωση στην κατάσταση των ιχθυοαποθεμάτων, αποτελώντας την ελάχιστη στρατηγική για να αποφύγουμε περαιτέρω επιδείνωση στην κατάσταση των θαλάσσιων φυσικών πόρων. Αντί γι’ αυτό, όμως, τα πλέον καταστροφικά για το θαλάσσιο περιβάλλον αλιευτικά εργαλεία (κυρίως μηχανότρατες και γρι-γρι) προικοδοτούνται με «ρυθμίσεις», «υπουργικές αποφάσεις» και καταχρηστικές εξαιρέσεις από τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Σε συνδυασμό με τους ανεπαρκείς μηχανισμούς ελέγχου, οι πρακτικές αυτές οδηγούν σε υπερεκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων και θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον της αλιείας και την προστασία του περιβάλλοντος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούν επιτακτική την ανάγκη διαχείρισης του αλιευτικού τομέα με σεβασμό προς το περιβάλλον, διασφαλίζοντας την οικολογική, οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα του κλάδου, αξιοποιώντας την υφιστάμενη νομοθεσία αλλά και παίρνοντας επιτέλους με παρρησία εκείνα τα πρόσθετα μέτρα που θα οδηγήσουν μακροπρόθεσμα στην αειφορία των αλιευτικών πόρων.
Οι ευρωπαϊκοί πόροι δε χρησιμοποιήθηκαν ποτέ από τις κυβερνήσεις με βάση μακρόπνοο σχεδιασμό, ώστε και τα αποθέματα αλιείας να επαρκούν και οι αλιείς να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του επαγγέλματος τους. Αντίθετα, η ψηφοθηρία και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες οδήγησαν σε καταστροφικές εκπτώσεις για τις θάλασσές μας. Η γενικευμένη υπεραλίευση και η υποβάθμιση του θαλάσσιου οικοσυστήματος επιδεινώνεται σημαντικά από τις αδύναμες ηγεσίες που αποφεύγουν να εφαρμόσουν ακόμη και τη σχετική κοινοτική νομοθεσία που καθορίζει τους όρους αλιείας στη Μεσόγειο.
Η εφαρμογή των κανόνων αυτών, ως σύνολο μέτρων, θα επέφερε σχετική βελτίωση στην κατάσταση των ιχθυοαποθεμάτων, αποτελώντας την ελάχιστη στρατηγική για να αποφύγουμε περαιτέρω επιδείνωση στην κατάσταση των θαλάσσιων φυσικών πόρων. Αντί γι’ αυτό, όμως, τα πλέον καταστροφικά για το θαλάσσιο περιβάλλον αλιευτικά εργαλεία (κυρίως μηχανότρατες και γρι-γρι) προικοδοτούνται με «ρυθμίσεις», «υπουργικές αποφάσεις» και καταχρηστικές εξαιρέσεις από τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Σε συνδυασμό με τους ανεπαρκείς μηχανισμούς ελέγχου, οι πρακτικές αυτές οδηγούν σε υπερεκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων και θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον της αλιείας και την προστασία του περιβάλλοντος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούν επιτακτική την ανάγκη διαχείρισης του αλιευτικού τομέα με σεβασμό προς το περιβάλλον, διασφαλίζοντας την οικολογική, οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα του κλάδου, αξιοποιώντας την υφιστάμενη νομοθεσία αλλά και παίρνοντας επιτέλους με παρρησία εκείνα τα πρόσθετα μέτρα που θα οδηγήσουν μακροπρόθεσμα στην αειφορία των αλιευτικών πόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου