Ο Εμπορικός Κόσμος της χώρας μπήκε στο διάλογο με ειλικρίνεια, καταθέτοντας τις απόψεις του και δηλώνοντας από την αρχή σύμφωνος στην εφαρμογή του άδικου και ισοπεδωτικού μέτρου της περαίωσης. Το κάναμε γιατί αναγνωρίζουμε το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η σχέση φορολογούμενης επιχείρησης – φορολογικού ελεγκτικού μηχανισμού, καθαρά με υπαιτιότητα του δεύτερου. Αναγνωρίζουμε ότι ο επιχειρηματίας φορολογούμενος, μέσα από το φαύλο και αναποτελεσματικό σύστημα, βρίσκεται έρμαιο στις διαθέσεις της εκάστοτε φορολογικής αρχής, αλλά πολύ περισσότερο, των εκάστοτε ελεγκτών του, με τις όποιες διαθέσεις συναλλαγής αυτοί έχουν.
Εργαστήκαμε για να συμβάλλουμε στη βελτίωση του σχεδίου που μας παρουσιάστηκε για την περαίωση των ανέλεγκτων οικονομικών χρήσεων. Βελτίωση, που στόχευε σε δύο κατευθύνσεις:
• Να καταστεί η διαδικασία της περαίωσης το λιγότερο δυνατόν άδικη, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου και
• Να είναι εφικτή η αποδοχή της εκ μέρους των φορολογούμενων, με βάση το ύψος της συνολικής επιβάρυνσης, και τη δυνατότητα αποπληρωμής της, δεδομένης της οικονομικής συγκυρίας και των συνθηκών της αγοράς.
Δυστυχώς, αντιλαμβανόμαστε ότι η προσπάθεια που καταβάλαμε, έπεσε στο κενό. Οι υπεύθυνοι δεν αντιλήφθηκαν ότι ο διάλογος επ’ ουδενί είχε την έννοια της διαπραγμάτευσης, ιδίως ως προς τα νούμερα. Οι υπεύθυνοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει στην αγορά. Η λογική του παζαρέματος του ύψους της φορολογικής επιβάρυνσης, είναι εκ των πραγμάτων ξεπερασμένη.
• Πόσο θελκτικότερη νομίζουν ότι έχουν κάνει τη ρύθμιση μειώνοντας πχ την προκαταβολή από 25% σε 20%;
• Πόσο δίκαιο και συνεπές είναι το κράτος έναντι του πολίτη, λέγοντάς του ότι θα τον φορολογήσει με έκπτωση, όταν του είχε πει ότι έχει εξαντλήσει την φορολογική του υποχρέωση;
• Ποια είναι η λογική εξαίρεσης από τη ρύθμιση επιχειρήσεων που ο ιδιοκτήτης τους έχει ένα σπίτι και ένα μαγαζί στην ιδιοκτησία του από κληρονομιά, για τα οποία πληρώνει τους δυσβάσταχτους φόρους που επιβάλλονται επί των ακινήτων, χωρίς οπωσδήποτε να εσοδεύει από αυτά;
Βρισκόμαστε μπροστά σε άλλη μια μυωπική απόπειρα στυγνής φορολογίας. Χωρίς καμία συνέπεια λόγων και πράξεων. Γιατί είναι αδύνατο να πειστούμε ότι το κράτος σέβεται το συνεπή φορολογούμενο, όταν δεν υπάρχει καμία μέριμνα, καμία διάκριση για αυτόν. Είναι αδύνατο να πειστούμε ότι μπαίνει μια νέα αρχή για να πάψει «η πλημμέλεια του φορολογικού συστήματος» και η μη «ανοχή της φοροδιαφυγής». Δε φτάνει τα λόγια να μας τα λένε τα πρωθυπουργικά χείλη για να μας πείσουν. Πρέπει να τεκμηριώνονται κιόλας. Και δε τεκμηριώνονται με καμία διαδικασία.
Είναι ξεκάθαρο πως το μόνο που επικρατεί στη σκέψη των υπευθύνων είναι τα 2,5 δις Ευρώ σε βάθος διετίας και τα 500 εκατομμύρια για φέτος, που υπολογίζουν να πάρουν από την αγορά. Αλλά, υπολογίζουν λάθος, γιατί απλούστατα εθελοτυφλούν ή είναι ανίκανοι να καταλάβουν τις συνθήκες της αγοράς. Σήμερα κάποιος αποφασίζει να μην πληρώσει τον τρέχοντα ΦΠΑ ή τις τρέχουσες ασφαλιστικές του υποχρεώσεις. Σήμερα ο επιχειρηματίας διαλέγει μεταξύ των οικονομικών υποχρεώσεων που έχει, ποια θα καλύψει και ποια θα αφήσει ακάλυπτη, καθαρά λόγω αδυναμίας να ανταποκριθεί σε όλες. Πού θα χωρέσει μια πρόσθετη και μάλιστα μεγάλη επιβάρυνση για να κλείσουν μέχρι και 10 οικονομικές χρήσεις σε ελάχιστο χρόνο;
Κάναμε ειλικρινή προσπάθεια, μέχρι την τελευταία στιγμή, να καταστήσουμε τη ρύθμιση της περαίωσης λειτουργική. Ένα εργαλείο απεγκλωβισμού από το αμαρτωλό παρελθόν και εισόδου σε μια νέα υγιή φορολογική πραγματικότητα. Δυστυχώς, με το τελικό πλαίσιο της ρύθμισης, πιστεύουμε ότι ούτε οι εισπρακτικοί στόχοι θα επιτευχθούν, λόγω μη συμμετοχής των φορολογουμένων, ούτε θα γυρίσουμε σελίδα στη μαύρη φορολογική ιστορία τόσων και τόσων χρόνων.
Περιμέναμε έργα ουσίας. Μείναμε σε λόγια κενά.
Εκ της Ομοσπονδίας
Εργαστήκαμε για να συμβάλλουμε στη βελτίωση του σχεδίου που μας παρουσιάστηκε για την περαίωση των ανέλεγκτων οικονομικών χρήσεων. Βελτίωση, που στόχευε σε δύο κατευθύνσεις:
• Να καταστεί η διαδικασία της περαίωσης το λιγότερο δυνατόν άδικη, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου και
• Να είναι εφικτή η αποδοχή της εκ μέρους των φορολογούμενων, με βάση το ύψος της συνολικής επιβάρυνσης, και τη δυνατότητα αποπληρωμής της, δεδομένης της οικονομικής συγκυρίας και των συνθηκών της αγοράς.
Δυστυχώς, αντιλαμβανόμαστε ότι η προσπάθεια που καταβάλαμε, έπεσε στο κενό. Οι υπεύθυνοι δεν αντιλήφθηκαν ότι ο διάλογος επ’ ουδενί είχε την έννοια της διαπραγμάτευσης, ιδίως ως προς τα νούμερα. Οι υπεύθυνοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει στην αγορά. Η λογική του παζαρέματος του ύψους της φορολογικής επιβάρυνσης, είναι εκ των πραγμάτων ξεπερασμένη.
• Πόσο θελκτικότερη νομίζουν ότι έχουν κάνει τη ρύθμιση μειώνοντας πχ την προκαταβολή από 25% σε 20%;
• Πόσο δίκαιο και συνεπές είναι το κράτος έναντι του πολίτη, λέγοντάς του ότι θα τον φορολογήσει με έκπτωση, όταν του είχε πει ότι έχει εξαντλήσει την φορολογική του υποχρέωση;
• Ποια είναι η λογική εξαίρεσης από τη ρύθμιση επιχειρήσεων που ο ιδιοκτήτης τους έχει ένα σπίτι και ένα μαγαζί στην ιδιοκτησία του από κληρονομιά, για τα οποία πληρώνει τους δυσβάσταχτους φόρους που επιβάλλονται επί των ακινήτων, χωρίς οπωσδήποτε να εσοδεύει από αυτά;
Βρισκόμαστε μπροστά σε άλλη μια μυωπική απόπειρα στυγνής φορολογίας. Χωρίς καμία συνέπεια λόγων και πράξεων. Γιατί είναι αδύνατο να πειστούμε ότι το κράτος σέβεται το συνεπή φορολογούμενο, όταν δεν υπάρχει καμία μέριμνα, καμία διάκριση για αυτόν. Είναι αδύνατο να πειστούμε ότι μπαίνει μια νέα αρχή για να πάψει «η πλημμέλεια του φορολογικού συστήματος» και η μη «ανοχή της φοροδιαφυγής». Δε φτάνει τα λόγια να μας τα λένε τα πρωθυπουργικά χείλη για να μας πείσουν. Πρέπει να τεκμηριώνονται κιόλας. Και δε τεκμηριώνονται με καμία διαδικασία.
Είναι ξεκάθαρο πως το μόνο που επικρατεί στη σκέψη των υπευθύνων είναι τα 2,5 δις Ευρώ σε βάθος διετίας και τα 500 εκατομμύρια για φέτος, που υπολογίζουν να πάρουν από την αγορά. Αλλά, υπολογίζουν λάθος, γιατί απλούστατα εθελοτυφλούν ή είναι ανίκανοι να καταλάβουν τις συνθήκες της αγοράς. Σήμερα κάποιος αποφασίζει να μην πληρώσει τον τρέχοντα ΦΠΑ ή τις τρέχουσες ασφαλιστικές του υποχρεώσεις. Σήμερα ο επιχειρηματίας διαλέγει μεταξύ των οικονομικών υποχρεώσεων που έχει, ποια θα καλύψει και ποια θα αφήσει ακάλυπτη, καθαρά λόγω αδυναμίας να ανταποκριθεί σε όλες. Πού θα χωρέσει μια πρόσθετη και μάλιστα μεγάλη επιβάρυνση για να κλείσουν μέχρι και 10 οικονομικές χρήσεις σε ελάχιστο χρόνο;
Κάναμε ειλικρινή προσπάθεια, μέχρι την τελευταία στιγμή, να καταστήσουμε τη ρύθμιση της περαίωσης λειτουργική. Ένα εργαλείο απεγκλωβισμού από το αμαρτωλό παρελθόν και εισόδου σε μια νέα υγιή φορολογική πραγματικότητα. Δυστυχώς, με το τελικό πλαίσιο της ρύθμισης, πιστεύουμε ότι ούτε οι εισπρακτικοί στόχοι θα επιτευχθούν, λόγω μη συμμετοχής των φορολογουμένων, ούτε θα γυρίσουμε σελίδα στη μαύρη φορολογική ιστορία τόσων και τόσων χρόνων.
Περιμέναμε έργα ουσίας. Μείναμε σε λόγια κενά.
Εκ της Ομοσπονδίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου